مسجدى را که به نام «مسجد مباهله» نشان مى‏دهند، نماینده رویدادى تاریخى و بزرگ است. «مباهله» در لغت «بر یکدیگر نفرین و لعنت کردن» است. در سال دهم هجرت گروهى از ترسایان نجران‏ (ناحیه‏ اى است در یمن در جنوب عربستان) نزد حضرت رسول صلى الله علیه وآله آمدند و درباره عیسى علیه السلام با او گفتگو کردند.رسول خدا صلى الله علیه وآله فرمود: عیسى بنده خدا و کلمه او بود که آن را بر مریم القا فرمود. گفتند چگونه ممکن است انسانى بى پدر به دنیا آید؟ قرآن در این باره نازل شد که مَثَل عیسى، مثل آدم است. چون گفتگو دراز گردید رسول خدصلى الله علیه وآله به حکم خدا فرمود: ما و شما پسران، زنانمان و خودمان مباهله مى‏کنیم تا دروغ گویان مشمول لعنت الهى گردند. در آن روز که بیست و چهارم و به قولى بیست و یکم ذوالحجه بود، رسول خدا با على مرتضى و فاطمه زهرا و حسن و حسین علیهم السلام براى مباهله بیرون شدند. ترسایان چون شکوه و جلال آن بزرگواران را دیدند، ترسیدند و از مباهله چشم پوشیدند و با رسول صلى الله علیه وآله مصالحه کردند و جزیه پذیرفتند.