۱۲- بیتوته (شب ماندن) در منی

واجب است شب یازدهم و دوازدهم در منی بیتوته کردن یعنی شب را ماندن از غروب آفتاب تا نصف شب و بر بعضی شب سیزدهم هم لازم می شود بمانند مثل کسی که در حال احرام صید کرده یا جماع نموده باشد و کسی که روز دوازدهم نرود و بماند تا غروب چنین کسی هم باید شب سیزدهم را بماند و بر بعضی هم واجب نیست این شبها را در منی بمانند مثل بیمار و پرستار بیمار و کسانی که ماندن آنها مشقت دارد.

مسئله: شب را برای بدست آوردن نصف آن از مغرب باید حساب کرد تا طلوع آفتاب باحتیاط وجوبی که تقریبا ساعت دوازده شب می شود و احتیاط را به مقداری بیشتر ماندن از ساعت دوازده نباید ترک کردن پس بعد از نصف شب جایز است از منی خارج شود.

مسئله: کسی که بدون عذر از اول شب در منی نبوده احتیاط واجب آنستکه قبل از نیمه شب برگردد و تا صبح بماند.

مسئله: کسی که ترک کند شب ماندن در منی را برای هر شبی که نبوده باید یک گوسفند قربانی کند و فرقی ندارد چه دانسته و عمدا نمانده باشد چه از فراموشی یا ندانستن مسئله و حتی مریض و پرستار و کسی هم که برای او ماندن مشقت دارد که گفتیم واجب نیست بمانند اینها هم برای هر شبی که نمانده اند واجب است یک گوسفند قربانی کنند و قربانی کردن این گوسفند محل معینی ندارد حتی می تواند پس از مراجعت به محل خود قربانی کند.

مسئله: کسانی که مقداری از اول شب نبوده اند یا مقداری قبل از نصف شب خارج شده باشند بر اینها قربانی کردن واجب نیست احتیاط مستحب در قربانی کردن است.

مسئله: کسانی که جایز است برای آنها کوچ کردن در روز دوازدهم که غالبا اینطور هستند باید بعد از ظهر کوچ کنند و قبل از ظهر جایز نیست و کسانی که روز سیزدهم کوچ می کنند مختارند هر وقت را بخواهند کوچ کنند.