در مسافرت گاهى آگاهانه و گاهى از روى غفلت ممکن است یکى از هم‌سفران دچار لغزش شده، کار خلافى انجام دهد. سیره اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) در این زمینه آن بوده که این لغزش‌ها را نادیده مى‌گرفتند و یا با تذکر، فرد خطاکار را اصلاح می‌کردند. زراره از امام باقر و امام صادق(علیهما السلام) نقل کرده که فرمودند: «نزدیک‌ترین موضع بنده به کفر آن است که با مردى برادر دینى باشد و لغزش‌ها و خطاهاى او را شمرده نزد خود نگه دارد تا روزى او را به خاطر آن لغزش‌ها سرزنش کند». طبیعى است که هرکس به دنبال کشف عیوب و خطاهاى مردم باشد، عملا دیگران را به مقابله دعوت کرده و آنان را بر این کار ترغیب می‌کند و همین، موجب حرمت شکنى و درگیرى مؤمنان و مسلمانان با یکدیگر خواهد شد.
امام صادق(علیه السلام) از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) نقل کرده‌اند که فرمود: «اى کسانى که به زبان اسلام آورده، ولى ایمان در دل‌هایتان نفوذ نکرده است! مسلمانان را نکوهش نکنید و به دنبال عیوب آنان نباشید که هرکس چنین کند، خداوند عیوب او را پیگیرى می‌کند و هر که را خداوند دنبال عیب او برآید، او را رسوا می‌کند، گرچه در درون خانه‌اش باشد». با رعایت این نکته اخلاقى، می‌توان در کاروان ها فضایى صمیمى ایجاد کرد و بر شیرینى و لذّت سفر افزود، از این رو حاجیان باید با خوشبینى نسبت به یکدیگر برخورد کنند و هرگز به دنبال شمردن لغزش‌هاى دیگران نباشند.