افراد بشر، هرچه از خوبى ها بهره مند باشند، باز ممکن است در برخى شرایط گرفتار کم حوصلگى،بهانه‌گیرى و ناسازگارى شوند و به همین دلیل، هم خود و هم دیگران را ناراحت کنند. رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در سفرى که به حج مشرف مى شدند فرمودند: «مَنْ کانَ سَیِّىءُ الْخُلْقِ وَ الْجِوارِ فَلا یَصْحَبُنا».«کسى که بداخلاق است و به همسایه خود بدى مى کند، با ما همراه نشود.» دلیل این سخن واضح است زیرا آن کس که در وضعیت عادى کج خلق بوده و همسایه آزارى مى کند، هنگام سفر و برخورد با سختى ها و مشکلات، رفتارى به مراتب نامناسب تر با دیگران خواهد داشت. على بن ابى طالب(علیه السلام) کمىِ ناسازگارى با همسفران را از نشانه هاى جوانمردى در سفر برشمرده است. امام صادق(علیه السلام) فرمود: «مسافرت و سیر منازل، توشه انسان را تمام، اخلاق را بد و لباس را فرسوده مىکند…». در مسافرت نظم زندگى عادى مردم به هم مى خورد و در غذا و استراحت و مکان آنان تغییراتى ایجاد مى شود، این امور که خود به خود موجب تغییر در روحیه و اخلاق آنان مى گردد، لذا باید مسافران تلاش کنند تا در چنین وضعیتى، همسفران خود را خسته و دل آزرده نکنند. ناسازگارى آن چنان مذموم است که امام باقر(علیه السلام) به نقل از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرمود: «اگر ناسازگارى در برابر چشم مردم مجسم شود، هیچ آفریده اى از مخلوقات خداوند از آن زشت تر نخواهد بود.»