حضرت ابراهیم(علیه السلام) در قرآن کریم الگو و اسوه مؤمنان و خداجویان معرفى شده است و آنچه ابراهیم را شایسته مقام امامت و اسوه بودن نموده،بنده بودن او در پیشگاه با عظمت پروردگار بود. او در بندگى خدا به مرحله اى رسید که در برابر همه دستورات الهى تسلیم محض بود; به طورى که در این راه فرزندش اسماعیل را به قربانگاه برد تا در کوى دوست قربانى کند. مهم ترین شاخصه حج ابراهیمى و تأسى به ابراهیم خلیل الرحمان “تسلیم محض در پیشگاه الهى” بودن است و سفر حج تمرینى براى تقویت این خصلت است.
این مطلب بدون برچسب می باشد.
ثبت دیدگاه