ابن ابی‌العوجاء، مردی بوده است کافر و معروف به زندقه والحاد، در عین حال سخنوری بیباک و هتاک بود که علما و دانشمندان از مجالست و برخورد با او گریزان بودند و برای پرهیز از شر زبانش از او فاصله می‌گرفتند.
این مرد روزی در موسم حج در مسجدالحرام همراه با جمعی از ملحدین و همفکران خود نشسته و ناظر اعمال حجاج وسعی و طواف آنان بودند و بادیده استهزا می‌نگریستند و می‌خندیدند. در نقطه دیگر مسجد نیز حضرت امام صادق علیه السلام نشسته بودند در حالی که جمعیت انبوهی از شیعیان اطراف امام خود را گرفته و از منبع سرشار علوم آسمانی حضرتش بهره‌مند می‌گشتند.
ملحدین رو به ابن ابی العوجاء کرده و گفتند: الان موقع مناسب است برای مجادله کردن با این مرد، که نشسته و دیگران دورش را گرفته‌اند ….
چه خوب می‌شود اگر بتوانی او را درمیان همین مردم شرمنده و خجلت زده‌اش سازی.

ابن ابی العوجاء از جا حرکت کرد و خود را به مجلس امام رسانید و گفت: تاکی شما این خرمن را می‌کوبید و به این سنگ پناهنده می‌شوید و این خانه از سنگ و گل برافراشته را می‌پرستید و همچون شتران رمیده بر گرد آن جست و خیز می‌کنید؟ هر کس در برنامه و تشریفات این خانه بیندیشد، می‌فهمد این کاری است که دستور دهنده‌اش خالی از حکمت و رأی و بینش بوده است. پس جوابم ده که تو در رأس این امر واقع شده‌ای و شخصیت برجسته این قومی و پدرت بنیان گذار این ملک و نگهدار آن بوده است.
امام علیه السلام فرموند: این (کعبه) خانه‌ای است که خداوند حکم آن‌را وسیله امتحان بندگان خود قرار داده و آنان را مأمور به تعظیم و زیارت آن فرموده است تا میزان روشنی برای اخلاص و تسلیم در امر عبادت و بندگی و خضوع در پیشگاه خدا، در میان بشر باشد، افراد خالص الایمان و منقاد در برابر فرمان حضرت خالق سبحان از مردم منافق بی‌ایمان جدا شوند.
این خانه قرارگاه پیغمبران است و قبله‌گاه نمازگزاران و راه رسیدن به مغفرت و رضای حضرت ایزد منّان.
پس منظور، نه پرستش سنگ است و عبادت بیت؛ بلکه معبود به حق، اللَّه است که خالق جسم و جان آدمیان است و آفریدگار زمین و آسمان.
تعظیم این خانه و استلام این حجر به قصد اطاعت امر و فرمان اوست