آمده است که:
حضرت امام حسین علیه السلام بعد از طواف بیت‌الحرام، به سوی مقام حضرت ابراهیم علیه السلام می‌رفت و نماز می‌خواند و سپس صورت خود را بر مقام می‌گذاشت و گریه می‌کرد و می‌گفت: «الهی عبیدک ببابک، خویدمک ببابک، سائلک ببابک، مسکینک ببابک».
یک روز این دعا را زیاد تکرار کرد و رفت. اتفاقاً گذار حضرت به جمعی از مساکین افتاد که مشغول خوردن نان بودند.
حضرت به آنان سلام داد. آنها از امام دعوت کردند که با آنها غذا بخورد. حضرت در جمع آنان نشست و فرمود: اگر این صدقه نبود، با شما می‌خوردم، سپس فرمود: برخیزید برویم به منزلم. وقتی که رفتند، حضرت به آنان غذا و لباس داد و دستور داد که به آنها قدری پول بدهند